بسم الله الرحمن الرحیم

امام خمینی(ره) در تفسیر سوره حمد می فرمایند:

الحمد لله تمام محامدی که در عالم و هر کمال و هر حمد و هر ستایشی که باشد به او واقع می شود برای اوست. آدم خیال می کند غذایی را که می خورد تعریف می کند که چه غذای لذیذی بود. این حمد خداست خود آدم نمی داند. چه آدم خوبی است. چه فیلسوف و دانشمندی است. این ثنا برای خداست خود آدم نمی داند این را. برای چه برای این که آن فیلسوف و دانشمند از خودش هیچ ندارد هر چه هست جلوه اوست. آنچه هم که ادراک کرده با عقلی ادراک کرده که جلوه اوست خود ادراک جلوه اوست خود مدرک جلوه اوست همه چیز از اوست. آدم خیال می کند مثلا از این فرش دارد تعریف می کند از این آدم دارد تعریف می کند هیچ حمدی برای غیر خدا واقع نمی شود برای این که شما هر کس را ستایش کنید که یک چیزی در او هست ستایشش می کنید عدم را هیچ وقت ستایش نمی کنید یک چیزی در او هست که ستایش هر چه هست از اوست هر چه ستایش بکنید ستایش اوست هر چه حمد و ثنا بگویید مال اوست. الحمد یعنی همه حمد ها هر چه حمد هست حقیقت حمد مال اوست. ما خیال می کنیم که داریم زید را تعریف می کنیم عمرو را تعریف می کنیم ما خیال می کنیم که داریم از این نور شمس از این نور قمر تعریف می کنیم از باب این که نمی دانیم. از واقعیت چون محجوبیم خیال می کنیم داریم این را تعریف می کنیم لکن پرده وقتی برداشته می شود می بینیم نه همه تعریف ها مال اوست برای این جلوه اوست که شما از او تعریف می کنید. الله نور السموات و الارض هر چه خوبی هست از اوست تمام کمالات از اوست از اوست یعنی این که همان جلوه اوست. با یک جلوه ای همه عالم موجود شده و ما گمان می کنیم که خودمان داریم عمل می کنیم. و ما رمیت اذ رمیت و لکن الله رمی. رمیت و ما رمیت از باب این که جلوه است رمی هم به آن جلوه است لکن ان الله رمی آنهایی که با تو بیعت کردند با خدا بیعت کردند. این دست هم جلوه خداست منتها ما محجوب هستیم و نمی دانیم قصد چیست. و همه محجوب هستیم الا آن کسی که به تعلیم خدا معلم است و آن کسانی که به تعلیم او معلم هستند.

سلام علیکم جمیعا و رحمة الله و برکاته

با تشکر - خداحافظ